Ładownica podwójna M. 1895

Ładownica podwójna M. 1895 do karabinu Mannlicher  M95. W armii austro-węgierskiej wraz z wprowadzeniem naboi zespolonych wprowadzono  nowe typy ładownic jako pierwsze Patronentasche M. 1888 – niesymetryczne (dostosowanie do specjalnych ładowników do karabinu Mannlicher) , wykonane z czarnej skóry, otwierane były na zewnątrz, zapinane na paski i bolce na boku ładownicy. Żołnierz posiadał dwie takie ładownice, które mieściły – każda po 4 ładowniki z 5 nabojami łącznie 20 sztuk , następnie Patronentasche M. 1890 – niesymetryczne, wykonane z brązowej skóry, otwierane były do wewnątrz i zapinane na 1 pasek i bolec z przodu. Mieściły 2 ładowniki z 5 nabojami  10sztuk . Ten model używany był przez kawalerię i żandarmerię. Model M. 1895 powstał przez połączenie dwóch  ładownic wzoru 1890, dzięki temu żołnierz zyskał  4 ładowniki z 5 nabojami  łącznie 20sztuk w jednej ładownicy, przy regulaminowych 2 było to już 40 sztuk gotowych do użycia  . Każdy żołnierz  armii austro-węgierskiej  wyruszający w 1914 r. na wojnę posiadał więc dwie dwukomorowe ładownice model 1895 (nowa numeracja – model 1908). Amunicja w blaszanych ładownikach ważyła łącznie prawie 1,5 kg! Żeby móc w miarę wygodnie nosić taki ciężar na pasie (a troczono jeszcze do niego łopatkę i bagnet), ładownice wyposażone są na wewnętrznej stronie klamerkę, która umożliwiała podczepienie jej do szelek, mocujących również tornistry żołnierza. W czasie wojny wraz z pogarszającym się zaopatrzeniem produkowano też ładownice typu ersatz – modelu 1890/1895, wykonane z fibry (rodzaj sztucznej skóry, która jest otrzymywana przez sprasowanie papieru bawełnianego bądź celulozy nasyconego chlorkiem cynku.) lub blachy , z paskiem skórzanym, malowanych farbą ochronną.  Ładownice M. 1895 były na wyposażeniu najpierw Legionów a po odzyskaniu niepodległości  Wojska Polskiego do wybuchu II wojny światowej.

Stan współczesna kopia wykorzystywana w rekonstrukcji.