Czapka majora. 1952 r.

Czapka majora wykonana w 1952 roku przez Wytwórnię Czapek "FORDON", u orzełka brak nakrętki. Czapka częściowo naruszona przez mole.

Fragmenty przepisów ubiorczych z 1952 roku:

"W wojskach Lądowych (z wyjątkiem jednostek pancernych i zmechanizowanych), w Wojskach Obrony Przeciwlotniczej i w Piechocie Morskiej otoki, wypustki, patki, naramienniki i lampasy są koloru ciemnokarminowego (u generałów jasnokarminowego)."

"Czapka ma denko nieco owalne naprężone stalką szerokości 0,3 cm. Długość denka, mierzona od krawędzi do krawędzi, wynosi 24.25 do 26 cm, szerokość od 23,75 do 25,5 cm (w zależności od rozmiaru czapki). Czapka wykonana jest na podszewce, z naszytym po środku denka celuloidem(w czapkach gabardinowych i szewiotowych). Potnik u czapek garnizonowych jest skórzany o szerokości 4 cm. W szwie łączącym denko z kwaterami wszyta jest wypustka szerokości 0,2 cm z sukna wyłogowego koloru zależnie od rodzaju wojsk. Kwatery z przodu są podwatowane oraz usztywnione za pomocą tekturki i sztywnego płótna. Szerokość kwater z przodu, mierząc od szwu łączącego kwatery z otokiem do wszycia wypustki, wynosi 5 cm, a z tyłu 4,5 cm. Otok czapki, wykonany jest z sukna wyłogowego koloru zależnie od rodzaju wojska i usztywniony preszpanem. Wysokość otoku w czapce szeregowca wynosi 5 cm, zaś w czapce oficerskiej i generalskiej 5,5 cm. Galon u czapki naszyty jest na złączeniu kwater z otokiem. Na otoku czapki oficera starszego w odległości 0,4 cm poniżej pierwszego galonu naszyty jest drugi galon. Na otoku czapki generalskiej i marszałka wyhaftowany jest wężyk opisany w pkt. 52 i 53 niniejszych przepisów. Daszek u czapki jest fibrowy lub preszpanowy, lakierowany, z okutą krawędzią z blachy matowosrebrnej. Szerokość daszka po środku wynosi 5,5 cm. Nad daszkiem na otoku przypięty jest na dwóch guzikach pasek szerokości 1,7 cm. W przodzie na złączeniu dwóch kwater umieszczony jest orzełek, podstawa którego opiera się na połowie galonu.