Maska SzM-41M KF (wariant 1966)

Pierwsze prace nad wyposażeniem standardowych masek SzM-41M w komory foniczne ruszyły w 1966 roku. Ich pierwszym, małoseryjnym owocem był model widoczny na zdjęciach, w bardzo niewielkim stopniu różniący się od finalnego projektu, który został wdrożony do produkcji niedługo później. W wersji ze srebrną komorą foniczną maska była jednak produkowana jedynie przez kilkanaście miesięcy w roku 1966, 67 oraz na początku 1968, co z miejsca czyni ją jedną z najrzadszych polskich masek przeciwgazowych z okresu PRL. Kolejna seria prototypów powstała kilka miesięcy później – popularnie nazywana jest wersją dla telegrafistów, następnie do produkcji wprowadzono dwa finalne warianty. Od wersji z szarą komorą foniczną różni się materiałem użytym do wytworzenia komory fonicznej oraz rozmiarem wewnętrznego „noska”, który w zamyśle miał poprawiać artykulację mowy. Cała reszta zestawu jest identyczna jak w innych maskach serii SzM-41M produkowanych w tym okresie. Na całość zestawu składała się część twarzowa, rura łącząca, filtropochłaniacz E-014 (wprowadzony krótki czas przed rozpoczęciem produkcji SzM-41M KF), torba (w przypadku tego egzemplarza rzadszy model – nazywany często wersją spadochroniarzy) oraz wkładki nieparujące.