Miś z okienka.

Przód ciężkiego opancerzonego pojadu łączności - SdKfz 263. Konstrukcyjnie, pojazd, był rozwinięciem SdKfz 231 (8 rad) choć ideą było zbudowanie pojazdu będącego wzbogaconą w kwestii środków łącznosci, wersją pojazdu SdKfz 232. Ostatecznie zbudowano pojazd który był mobilnym, opancerzonym punktem łączności. Jedynym uzbrojeniem jakie posiadał był karabin MG 34 w jarzmie kulistym w przedniej płycie pancernej nadbudowy. Pojazd nie posiadał obrotowej wieży a jej rekompensatą powiększającą kubaturę wnętrza dla sprzętu radiowego, była pancerna nadbudowa. Pojazd posiadał dużą antenę ramową a w późniejszych wersjach, dodatkowo, teleskopową antenę 9 metrową. Pojazd posiadał rozbudowany osprzęt radiowy (powiększony w stosunku do SdKfz 232) a w jego skład wchodził między innymi najsilniejszy przenośny nadajnik (z odbiornikiem) 100 watowy Fu 11 SE 100. Pojazd nie był przeznaczony (tak jak jego poprzednik) do zapewnienia łączności pancernym pododdziałom rozpoznania a był stricte stanowiskiem łączności w jednostkach pancernych na szczeblu sztabowym. Nie był używany jako pojazd bojowy na linii. Zwraca uwagę wyraźnie widoczny biały krzyz na przodzie kadłuba co świadczy iż zdjęcie wykonano do 1940.