MARLENE Dietrich 1984 Błękitny Anioł Hara Kiri

W roku 1984 ukazał się film dokumentalny Maximiliana Schella pt. "Marlene". Artystka udzieliła swego głosu, komentując prezentowane obrazy, jednak nie chciała być filmowana i odmówiła pokazania się w nim.

Ta uparta postawa karmiła przez lata fantazje pismaków i ciekawskich, którzy snuli domysły nt. zamkniętej w paryskim apartamencie gwiazdy.



Tutaj jeden z przykładów kąśliwego żartu:

Z prawej strony, w małym kadrze najbardziej znane zdjęcie Marleny z filmu "Błękitny Anioł" oraz mało pochlebna, przepoczwarzona i wyimaginowana postać Błękitnego Anioła, jakim miała się wówczas, w 1984 roku, jawić artystka. To przedstawienie miałoby nam tłumaczyć dlaczego Marlena boi się stanąć przed kamerą.

Z napisu zmieszczonego z prawej strony czytamy zgryźliwy komentarz: " Co się stało z Błękitnym Aniołem?" i dalej " 1930/1984 - Marlena ma się dobrze, tylko beczka źle zniosła ciężar lat"



Pocztówka promocyjna magazynu Hara Kiri z 1984 roku.