6. Jever

Podstawka piwna kartonowa

Kwadratowa

Dwustronna

Seria: Żaglowce



SV Herzogin Cecilie –żaglowiec – czteromasztowy stalowy bark, nazwany tak ku czci księżniczki Cecylii Meklemburskiej (1886–1954). Był jednym z najbardziej znanych windjammerów.

Windjammer czyli "pogromca wiatrów" (z ang.) - nazwa utworzona na przełomie XIX i XX wieku, jaką zwykło określać się ostatnie wielkie żaglowce, czyli wielkie transoceaniczne statki towarowe o napędzie żaglowym, które były de facto "łabędzim śpiewem" odchodzącej bezpowrotnie ery statków żaglowych.

Żaglowiec zwodowano w 1902 w Bremerhaven, jako stalowy, 4-masztowy bark, 6-rejowiec, długość 102 m, wysokość ponad 60 m, 3242 BRT (3111 BRT w 1935 r.), jeden z ostatnich, jakie pływały jako statki handlowe. Zatonął w 1936. Statek określany był jako legendarny. Rekord prędkości na jednogodzinnym odcinku to 20,75 węzła – tylko o ćwierć węzła mniej od absolutnego rekordu amerykańskiego klipra "James Baines" z 1856 r.

"Herzogin Cecilie" był jednym z najszybszych żaglowców świata także w przejściach dobowych i całkowitych przejściach trasy – głównie z powodu monumentalnego ożaglowania (4180 m²/4400 m²), bardzo solidnej konstrukcji oraz niezwykłej dzielności morskiej potwierdzonej w wielu sztormach w pasie "ryczących czterdziestek" i "wyjących pięćdziesiątek" – aż do granicy lodów.

"Herzogin Cecilie" zwodowano jako statek towarowo-szkolny dla kompanii Norddeutscher Lloyd. Pierwszą wojnę światową przezimował w Chile, by w ramach odszkodowań wojennych trafić do Francji, gdzie wystawiony został na sprzedaż. Kupiony w 1921, był nieoficjalnym statkiem flagowym w ostatniej handlowej flocie żaglowcowej świata – w szwedzkiej flocie Gustafa Eriksona z Alandów (nominalnie bandera fińska), który często za bezcen wykupywał żaglowce wychodzące już z użycia i animował jeszcze zapotrzebowanie na tego rodzaju środek transportu, łącząc cele zarobkowe ze szkoleniowymi. Statki te oprócz żeglugi po Bałtyku i Morzu Północnym obsługiwały regularnie australijską linię zbożową trasą z Europy, wokół Afryki i z powrotem z opłynięciem Hornu.

"Księżniczka" oprócz tego, że była żaglowcem udanym i bezpiecznym, była także jednostką mającą duże szczęście, wychodząc bez opresji z wielu ciężkich sztormów. Statek ten przeżył wielu swoich rówieśników. Będąc wciąż w dobrej kondycji, zakończył przedwcześnie swój żywot w 1936, w powrotnej drodze z Australii, w wyniku błędu nawigacyjnego (25 kwietnia o 03:45 UTC) we mgle na skałach w pobliżu Devon w Wielkiej Brytanii w miejscu, gdzie na przestrzeni wieków zatonęło także wiele innych statków. Z uszkodzonym dnem, odholowany do niedalekiej zatoki i osadzony na płyciźnie, był jeszcze ratowany przez część załogi i grupy ochotników z brzegu, wśród których znaleźli się nawet byli załoganci "Herzogin Cecilie". Była możliwość dokowania w Plymouth, ale bezbronny statek został praktycznie zniszczony w wyniku kolejnego silnego sztormu. Leży w tej chwili płytko pod powierzchnią wody.