Japoński bagnet treningowy Arisaka.

Dla Japończyków walka bagnetem zawsze była ważną sprawą. Nawet dzieci miały swoją wersję bagnetu do nauki fechtunku.

Bagnety treningowe nie musiały spełniać regulaminowych wymagań, więc istnieje mnóstwo ich wersji (prawdę mówiąc ciężko znaleźć dwa identyczne bagnety treningowe).

Produkowane były one nie przez arsenały, lecz przydomowe warsztaty. Przeważnie miały hak jelca, ale nie było to ścisłą zasadą. Okładziny mocowano na różne sposoby -nitami, śrubami, nawet wkrętami do drewna …

Głownia treningowego bagnetu, ze względów bezpieczeństwa była tępa. Mój bagnecik został naostrzony. Możliwe, że ostrzenie zostało dodane pod sam koniec wojny, gdy obowiązek obrony Wysp Japońskich spadał na każdego – w tym i cywili. Wtedy to do walki przystosowywano wszelką broń. Opracowano i produkowano specjalne bagnety bez karabinowego zatrzasku, bo przeznaczone one były do zamocowania... na kiju...

Istniał specjalny podręcznik pokazujący jak „zwykły” bagnet przy pomocy sznura przerobić na włócznię, nawet jak zaostrzyć bambusowy kij, by stał się bronią (kilka ostatnich fotek pochodzi z tej właśnie instrukcji).