USA. Bagnet wyciorowy M-1888 Springfield

Musiałem na pierwszej fotce pokazać awers i rewers bagnetu jednocześnie, bo pojedyncza fotka była zbyt "niska" bo ją program przyjął.

;-)



Jeśli chodzi o budowę tego bagnetu, to praktycznie nie ma co tu opisywać... Długi drut, który w połowie mniej- więcej swojej długości z grubego staje się cienki.

Dwa podwójne kanałki, które nacięte są na bagnecie służą do zablokowania broni w dwóch pozycjach – skrytej i bojowej (blokuje je kołyskowy zaczep karabinowego łoża).

Najdłuższy ze wszystkich wyciorowych bagnetów i prawie najdłuższy bagnet świata. Pod względem długości wyprzedza go tylko bagnet- lanca, w które uzbrojona była gwardia pałacowa Napoleona III ( 1157 mm długości).



Bagnety wyciorowe z zasady miały pełnić kilka funkcji na raz. Niestety, jak to w takich połączeniach bywa broń nie nadawała się praktycznie do niczego:

Funkcji pobojczyka- stempla wpychającego kulę do lufy pełnić on nie mógł, bo karabin w którym ten bagnet zastosowano, był już bronią ładowaną od tyłu lufy.

Jako wycior też był kiepski- wykonano go ze strasznie twardej stali- twardszej niż karabinowa lufa, więc tarcie bagnetu-wyciora o wewnętrzną ściankę lufy zniszczy ją nieodwracalnie.



Cienki pręt w połączeniu z twardością stali stał się kruchutki jak szkło– wystarczyło go wygiąć, uderzyć ... i żołnierz zostawał z samym karabinem …









Średnica bagnetu – 8,3 mm, która w odległości 540 mm od sztychu łagodnie zwęża się do średnicy 5,3 mm.

Długość całkowita bagnetu – 924 mm



Sposób blokowania bagnetu i elementy karabinu fajnie widać na tej stronce:

http://www.militaryrifles.com/US/88AllinRod&Sight.htm