Powstanie Listopadowe 1830-1831 roku
Kosynierzy
litografia przedstawiająca: scenę z powstania polskiego w 1831 r. Hippolyte Bellangé. Wymiary całkowite 25 x 35 cm
Bitwa na Pradze 20 lutego
Bitwa rozpoczęła się rano i trwała do godziny 17:00. Rosjanie opierali się o drewno, a ich artyleria strzelała po 50 sztuk na raz. Mieli od 3 do 400 sztuk armat. Polacy mieli najwyżej 100. Polska kawaleria i piechota, które po raz pierwszy weszły w ogień, dokonały cudów i pozostały mistrzami pola bitwy. Armią dowodził książę Radziwiłł z generałem Chłopskim u boku, który został ranny w obie nogi. Liczba Rosjan wycofanych z akcji od początku kampanii wyniosła wówczas 48 000, a Polaków 16 000. Był oficer, który zabił własnoręcznie 11 rosyjskich oficerów.
widok na Warszawę z Pragi w czasie bitwy
Praga den, 25ten Februar Praga den, 25ten Februar , ok. 1835/staloryt z akwafortą ?, kompozycja 12,5 x 17 cm., arkusz 17 x 21 cm. /passepartout, rama 31 x 34,5 cm. Niesygnowany. Bitwa na prawym brzegu Wisły wokół kaplicy Loretańskiej, na tle płonących zabudowań. Na horyzoncie Wisła i panorama lewobrzeżnej Warszawy.
Bitwa pod Ostrołęką
26 maja 1831 roku nad ranem, gdy wojska polskie przeprawiały się przez Narew, niespodziewanie zostały zaatakowane przez wojsko gen. Dybicza. Po zaciętej walce wojska rosyjskie zajęły Ostrołękę, bronioną przez brygadę gen. Ludwika Bogusławskiego, a następnie przeprawiły się przez Narew. Tym samym główne pozycje gen. Skrzyneckiego znalazły się w zasięgu rosyjskiej artylerii. Gen. Skrzynecki próbując zepchnąć Rosjan na drugi brzeg, przeprowadził kilka natarć, które były bezskuteczne, a przynosiły jedynie wysokie straty. Po południu gen. Dybicz przeprawił dodatkowe siły i wojska rosyjskie ruszyły do natarcia. Polakom udało się zatrzymać rosyjskie natarcie i zepchnąć wojska rosyjskie na pozycje wyjściowe do rzeki, ale w wyniku ostrzału artyleryjskiego wojska powstańcze musiały się wycofać. Kolejne rosyjskie natarcie zostało zatrzymane przez atak 4. Baterii Artylerii Lekkokonnej podpułkownika Józefa Bema, która osłaniała odwrót wojsk gen. Skrzyneckiego na Warszawę. Odcięty gen. Antoni Gełgud dostał rozkaz wymarszu na Litwę.
Bitwa pod Dębem Wielkiem
Bitwa pod Dębem Wielkiem, Dębe Wielkie (31 marca 1831) – starcie zbrojne stoczone pomiędzy oddziałami polskimi a armią rosyjską podczas powstania listopadowego.Bitwa w pobliżu tej wsi (powiat mińsko-mazowiecki) stanowiła drugi etap wiosennej ofensywy sił polskich rozwijanej wzdłuż szosy brzeskiej. Siły rosyjskie generała Grigorija Rosena (ok. 10 tys. piechoty i jazdy oraz 20 dział), zajmujące dogodne pozycje, zaatakowała frontalnie kolumna wojsk polskich dowodzona przez generała Jana Skrzyneckiego. Przełamanie prawego skrzydła Rosjan i kawaleryjska szarża generała Kazimierza Skarżyńskiego przesądziły o polskim zwycięstwie, jednym z większych w powstaniu listopadowym. Jego efekt operacyjny nie został jednak należycie wykorzystany. Polacy zdobyli 10 dział i setki jeńców przy bardzo niskich stratach własnych.
Bitwa o Olszynkę Grochowską
25 lutego 1831 roku oddziały polskie na przedpolach Warszawy powstrzymały rosyjski atak na stolicę. Całodniowa bitwa o olszynowy lasek na Grochowie, w której straty obu stron przekroczyły 15 tysięcy żołnierzy, zakończyła się odwrotem armii feldmarszałka Iwana Dybicza. Była to jedna z największych i najkrwawszych bitew wojny polsko-rosyjskiej 1830-1831 r.
mapa bitwa pod Ostrołęką w 1831roku
Śmierć Józefa Sowińskiego
„Le dernier jour de la Pologne !” (Ostatni dzień Polski !). Scena z ostatnich dni powstania listopadowego, ukazująca śmierć generała Józefa Sowińskiego (1777-1831). Generał dowodził obroną Woli podczas szturmu Rosjan na Warszawę 6 września 1831 r. Według tradycji miał zginąć we wnętrzu kościoła, broniąc się do ostatnich chwil życia – na rycinie ukazany jest wsparty o ołtarz, wskazujący na krzyż, otoczony przez nacierających żołnierzy rosyjskich. Scena ta została po powstaniu utrwalona w wielu utworach literackich, dziełach malarskich oraz doczekała się licznych powtórzeń graficznych. Poniżej tytuł oraz zdanie „Polak nie poddaje się jak tylko Bogu” (powtórzone także po francusku, angielsku i niemiecku).
Konstanty Pawłowicz Romanow
PRZEGLĄD KAWALERYI PRZED W.KS. KONSTANTYM NA PLACU SASKIM W WARSZAWIE R. 1824 W nocy 29 listopada 1830 jego osoba była głównym celem ataku spiskowców. Jednak udało mu się uciec z warszawskiego Belwederu w przebraniu kobiety. Po wybuchu powstania listopadowego na czele korpusu rosyjskiego uszedł do Rosji, wkrótce zmarł na przywleczoną przez wojska rosyjskie choleręcholerę.
Karol Otto Kniaziewicz
Po wybuchu powstania listopadowego Karol Otto Kniaziewicz zostal przedstawicielem Rządu Narodowego w Paryzu.
Joanna Nepomucena Barbara hrabianka Grudzińska
Joanna Nepomucena Barbara hrabianka Grudzińska "Żaneta" herbu Grzymała (urodzona 29 września 1799 roku, zmarła w Carskim Siole, 29 listopada 1831 roku) Córka Antoniego Karola hrabiego Grudzińskiego z Grudna herbu Grzymała, właściciela Chodziezy i Marianny Dorpowskiej herbu Leliwa. Wysokość Księżna Łowicka-Romanow od 20 lipca 1820 roku. Warszawie, 24 (27) maja 1820 roku poślubiła (morganatycznie) Konstantego I Pawłowicza Romanow-Schleswig-Holstein-Gottorp (urodzony w Carskim Siole, 24 kwietnia 1779 roku, zmarł w Witebsku, 15 czerwca 1831 roku), cesarza Rosji, wielkiego księcia rosyjskiego, naczelnego wodza wojsk Królestwa Polskiego.
Książę Jerzy Henryk Lubomirski
Miał zaledwie 13 lat, kiedy wybuchło powstanie listopadowe. Na pewno się wysłuchał sporo opowieści w gronie rodzinnym o powstaniu… Które podbudowały jego brawurę i patriotyzm.
Polonia życie na obczyźnie
Scena główna przedstawia symboliczne powitanie przez Francuskiego chłopa Polskiego emigranta przed jego domem i go zapraszając z szeroko otwartymi drzwiami do środka. Francuz w pewnym wieku, jest ubrany w chłopska długą bluzę z bawełny. Na bluzie po lewej stronie popiersia ma przyczepioną odznakę, na pewno wojskowa. Można przypuszczać ze to były wojskowy z armii Napoleońskiej. Dookoła szyi nosi chustę. Nosi szerokie spodnie i drewniane chodaki na pewno wypchane są słomą, żeby mieć ciepło w nogi. A w ręku trzyma kapelusz. Polski przybysz jest ubrany w krótki kożuch z haftowanymi motywami. Nosi ścisłe rajstopy i buty okryte w getry. Na głowie nosi zimowa tradycyjna polską konfederatkę. Mały plecak na plecach i w lewej ręce trzyma patyk do marszu…na pewno idzie z bardzo daleka. Na dachu jest położony sztandar z Polskim orłem w koronie. Na fladze napis „L’exilé Polonais” „Zesłaniec Polski” U góry widać scenę po batalii na polu przed jakimś dużym miastem obronnym. Co to za miasto? Rycina pochodzi na pewno z książki, ale nic nie znalazłem… A.S. et Soltau del Im. Lemercier, Bertrand et Ce S. Rosenthal lith
Medalion Józefa Ignacego Kraszewskiego
We wrześniu 1829 podjął studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Wileńskiego, wkrótce przeniósł się na literaturę. Pod pseudonimem Kleofasa Fakunda Pasternaka ogłaszał pierwsze utwory literackie drukowane w petersburskim „Bałamucie” (1830) i w wileńskim „Noworoczniku Litewskim” (1831). Brał aktywny udział w życiu studenckim, także w gronie spiskowców. 3 grudnia 1830 wraz z grupą młodzieży został aresztowany. Pobyt w więzieniu (potem w szpitalu więziennym) trwał do marca 1832.
Plan Warszawy z 1831 roku
Warsaw. Published under the Superintendence of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge. Plan Warszawy Nicholson T. E., Clarke W.B. wydana Londynie przez wydawnictwo Baldwin & Cradock w 1831 roku. Na dolnej ramce niewielkie rysunki 16 ważniejszych budowli wraz ze skalą i z podpisami. Plan miasta opracowany w związku z trwającym powstaniem (np. przy nazwie Pragi widnieje napis „burnt 1794 and 1831”). Mapa czarno-biała. Format planu: 37×29 cm.
Plan Warszawy z 1825 roku wyd 1831 roku
Pianta di Warsavia. Miedzioryt form. 23,8x34,9 cm. Mojski plany 19. Plan Warszawy pochodzący z pracy B. Zaydlera "Storia della Polonia", Florencja 1831. Stanowi kopię planu L. Schmidtnera z 1825. Tytuł pod dolną ramką, tamże opis 16 ważniejszych budynków (ozn. a-q). W prawym dolnym narożniku sygn. "W. Potoski dis." i "G. G. inc.". W lewym górnym narożniku ośmioramienna róża wiatrów. Orientacja zachodnia. Brak nazw ulic.
Mapa Polski z 1831 roku
Mapa opracowana przez polskiego emigranta i wielkiego propagatora sprawy polskiej na obczyźnie Leonarda Chodźko. Osiadł on na stałe w Paryżu w 1826 r. Wydawał szereg prac głównie w języku polskim dotyczących polskiej historii, geografii i statystyki. Wydał również szereg map. Opisywaną mapę Chodźko opracował przy współpracy członka zarządu francuskiego Towarzystwa Geograficznego i kartografa A. H Dufoura i zadedykował ją Joachimowi Lelewelowi, historykowi, prof. Uniwersytetu w Wilnie, ministrowi rządu tymczasowego, Liderowi Polskiej Emigracji. Rytowanie wykonali J. M. Hacq i P. Flahaut. Na SW tabele: "Combats Livres pour l'Independence Polonaise", "Journees Gloriensis de février", na S legenda: "Signes Indicatiess", text: "Na; Pour lous les nomes quine sont, pas en Français nous avous conservé la lanque et l'ortographe Polonais", na SE: "Tabeleau Statistique des diférentes parties de l'Ancienne Pologne,...", na NE Plan Warszawy w ozdobnym kartuszu ze sztandarami. Treść mapy pokryta ręcznie naniesionym skorowidzem z rzymskimi cyframi - numeracja arkuszy.
Mapa Polski z 1831 roku
Napewno pochodzi z Francuzkiego atlasu ale jakiego ?
Teatr wojny w Polsce 1831 roku
Teatr wojny w Polsce 1831 roku
Plan Paryza z 1831 taka zastali Polacy.......
Ciekawostki planu...Trudno sobie wyobrazic ze jeszcze nie ma Wiezy Eiffla, dopiero zaczeto budowe 30 czerwca 1887 roku na polu Marsa. Na pszeciw polu Marsa z drugej strony brzegu sekfany w zdluz mostu D'iena bedzie stal wybudowany Palac Trokadero dopiero w 1878 na wystawe uniwersalna. Widac jeszce w czalosci stojacy kolo Luwru Palac des Tuilleries. Jego rola jako oficjalnej siedziby francuskiej władzy została przerwana przez jego zniszczenie przez podpalenie komunow w 23 maja 1871 roku. Plac Loudwika XVI. Najpierw stał się „Place de la Concorde” pod Konsulatem w 1795 r., a następnie „Placem Ludwika XVI” w 1826 r. z inicjatywy Karola X na cześć jego zmarłego brata. Dopiero w 1830 roku miejsce to (ponownie) przyjęło swoją ostateczną nazwę: Concorde Jeszcze nie ma obelisku dopiero postawiony 21 grudnia 1833 roku ofiarowany przez wice krola Egiptu Méhémet Ali.
mapa Polski z 1831 roku
Antonina Tomaszewska Polska amazonka
Pochodząca z zamożnej rodziny szlacheckiej na Żmudzi Antonina Tomaszewska (1814-1883), absolwentka szkoły benedyktynek przy kościele w Krożach, od pierwszych dni przyłączyła się do powstańców litewskich. Jako podporucznik regularnego korpusu jazdy żmudzkiej odznaczyła się w kilku bitwach (Mankunie, Powendunie, Szawle). Po upadku powstania wyemigrowała najpierw do Belgii, gdzie utrzymywała kontakt z emigrantem wileńskim Joachimem Lelewelem, a potem do Francji. Za granicą używała pseudonimu Pruszyńska (nie mylić z nazwiskiem Prószyńska!). Jednak po 26 latach tułaczki wróciła do stron rodzinnych męża i zamieszkała koło Płocka.
generał Girolamo Ramorino
Był absolwentem Szkoły Wojskowej w La Fleche, w armii francuskiej doszedł do stopnia szefa szwadronu. W 1821 walczył w powstaniu piemonckim, a po jego upadku osiadł w Paryżu, gdzie zajmował się handlem. Po zwerbowaniu w marcu 1831 do służby w wojskach powstańczych został dowódcą Brygady Jazdy w stopniu pułkownika. Dzięki protekcji płk. Władysława Zamoyskiego i księcia Adama Jerzego Czartoryskiego awansowany w kwietniu 1831 na generała brygady. W lipcu 1831 został generałem dywizji i dowódcą II Korpusu, z szefem sztabu płk. Władysławem Zamojskim. Dowodził zwycięską, lecz niewykorzystaną bitwą pod Międzyrzeczem Podlaskim: posiadając znaczną przewagę liczebną mógł rozgromić Rosjan, ale odrzucił ich tylko do linii Bugu i pozwolił im na przegrupowanie. Skierowany został przeciwko oddziałom rosyjskim gen. Rosena, nie wykonał tego rozkazu, i po potyczkach pod Borowem i Kosinem, samowolnie opuścił teren walk, dezerterując 18 września 1831 do Galicji, gdzie złożył broń przed Austriakami. W 1849 w wojsku piemonckim w wojnie przeciwko Austriakom dowodził 5. Dywizją Sardyńską. Za niewykonanie rozkazu gen. Wojciecha Chrzanowskiego zatrzymania Austriaków pod Pavią, z wyroku sądu wojennego został skazany na śmierć i rozstrzelany
bitwa o Warszawe 6-7 wrzesnia 1831 roku
mapa pochodzi z ksiazeczki Relacja z ataku na Warszawe w dnie 6-7 wrzesnia 1831, przez generala Uminskiego
mapa Warszawy z dnia 6 i 7
Mapa Warszawy i okolic, na której są zaznaczone pozycje oddziałów polskich i rosyjskich w dniach 6-7 września 1831 r. Legenda w języku niemieckim i w języku francuskim.
Mapa warszawy w dniach 6-7 wrzesnia 1831 roku BIS
Mapa Warszawy i okolic, na której są zaznaczone pozycje oddziałów polskich i rosyjskich w dniach 6-7 września 1831 r. Legenda w języku niemieckim i w języku francuskim. Dotyczący tego samego wydarzenia z przesunięciem czasowym, dyslokacją wojsk, kierunków uderzenia. Mapa pochodzi ze zbioru "Atlas des plus mémorables batailles, combats et sièges". Mapa ręcznie kolorowana.Format arkusza 60×50 cm, format mapy 57×43 cm. ATLAS WOJEN KAUSLER Franz Georg Friedrich von (1794-1848): Atlas Des Plus Memorables Batailles, Combats Et Sieges Des Temps Anciens, Du Moyen Age Et De L’Age Moderne, en 200 feuilles … Atlas der merkwürdigsten Schlachten, Treffen und Belagerungen der alten, mittlern und neuern Zeit in 200 Blättern. Carlsruhe et Fribourg: B. Herder, 1831. - k. tyt., k., 200 k. map, 51 × 62 cm, opr. płsk. z epoki z szyldem na licu. Pieczątka owalna: Departement van Oorlog Bibliotheek. Atlas najgłośniejszych bitew, walk i oblężeń od starożytności, przez średniowiecze do współczesności (1831). 200 map, często po kilka dotyczących tego samego wydarzenia z przesunięciem czasowym, dyslokacją wojsk, kierunków uderzenia. Itp., m. in. Warszawa i Ostrołęka w powstaniu listopadowym, Pułtusk w 1806 r., Wrocław, Kostrzyń, Legnica. Większość to bitwy historii nowożytnej. Otarcia oprawy, drobne zawilgocenia dolnego marginesu ostatnich kart.
Wojsko Polskie podczas Powstania 1830
Wojsko Polskie podczas Powstania Listopadowego 1830 - Mundur Wojskowy OPIS Oryginalny staloryt rysowany przez Demoraine, szturmowany przez Thierry'ego. Rok 1850.
Pożegnanie Polaków z rodziną i ojczyzną
Ilustracja do wiersza szkockiego poety Allana Cunninghama (1784–1842), poświęconego polskim wygnańcom Lament of the Polish exile. Rycina Edwarda F. Findena (1791–1857), zamieszczona w publikacji z 1837 roku. Finden's Tableaux Seria trzynastu scen o charakterze narodowym Piękno i kostium Sala SC; Perringa; Finden Wydane przez Charlesa Tilta, Londyn, 1837 r. Nieliczne, pięknie ilustrowane prace przedstawiające stroje narodowe z różnych lokalizacji. Z wizerunkami Neapolu, Albanii, Szwajcarii, Polski, Hiszpanii, Arabii, Portugalii, Turcji, Grecji, Afryki, Persji i Francji. Posortowane, kompletne. Z trzynastoma tablicami wygrawerowanymi przez Holla, Findena, Lewisa, Artletta, Wagstaffa, Egletona i Woolnotha po obrazach wielu znanych. W oryginalnej płóciennej oprawie wydawnictwa.
Pożegnanie Polaków z Ojczyzną
Finis Poloniae Symbolizujące upadek Powstania Listopadowego przedstawienie przekroczenia przez Wojsko Królestwa Polskiego granicy pruskiej pod Jastrzębiem koło Brodnicy i złożenie kapitulacji w dniu 5 października 1831. "DER POLEN ABSCHIED VOM VATERLANDE (1831) ADIEU DES POLONAIS ALEUR PATRIE" wyd. Franciszek Hanfstaengl, na podstawie obrazu Dietricha Montena, po 1831 litografia wykonana prawdopodobnie przez Friedricha Hohe u dołu, poniżej ramki, po lewej "Gemalt v Diedr Monten", po prawej "Auf Stein Gez v Fr Hanfstaengl" u dołu arkusza, poniżej litografii, w innej technice naniesiona dodatkowo sentencja "Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor" (Oby z kości naszych powstał mściciel) graficzna wersja słynnego obrazu Dietricha Montena "Finis Poloniae. Abschied der Polen von ihrem Vaterlande 1831" (taki też napis - FINIS POLONIAE - wyryty na słupie granicznym górującym nad sceną) litografia o wymiarach 39,5 na 33 cm cm (sama kompozycja, ilustracja bez ramek), odbitka ok. 45,6 na 40,2 cm, na karcie 55,2 na 46,7 cm
Muzea
Wystawa otwarta dnia: 28 października 2021
